მსახიობ ნანა შონიასა და მხატვარ შოთიკო გლურჯიძის სახლში ბევრ ნახატსა და ხელნაკეთ ნივთს რომ ნახავთ, ალბათ, არ გაგიკვირდებათ. ხელოვანების მყუდრო ნავსაყიდელი შესვლისთანავე შინაურულად იგრძნობთ თავს, რაც მასპინძლების მთავარი ამოცანაა.
ნანა შონია წინასაახალწლოდ ჩავწერეთ.
თქვენს სახლში ბევრი არაჩვეულებრივი ნივთი ვნახეთ. როგორ იქმნებოდა ეს ბინა?
ნანა შონია:
ამ სახლში ვცხოვრობდი, თუმცა სამწუხაროდ, 1992 წელს ის დაიწვა. შემდეგ აშენდა ის, სადაც ახლა ვცხოვრობთ, გვეკუთვნოდა ბინა და მოგვცეს. ხშირად ვნანობ ხოლმე, რომ პარლამენტთან ახლოს ვცხოვრობ, რადგან სულ ქაოსია (იღიმის). ძალიან გამიჭირდა აქედან წასვლა. რა არის მთვარი აქ? ქვედა სართულზე ჩემი დები ცხოვრობენ. თან, ცალკე ვართ, თან, ერთად. ცხოვრება ისეთია, ხანდახან საკუთარი და შეიძლება, თვეები ვერ ნახო, ცოტა შორს რომ ცხოვრობდეს. მე სახლში ჯოდმის მოყვარული ვარ და ამიტომ ვამბობ. ასე რომ, ძალიან მიხარია, რომ ერთ სახლში ვცხოვრობთ. 2020 წლის იანვარში აქ ცხოვრების 20 წლის იუბილე გვაქვს. თავიდან მხოლოდ ორი ოთახი გავარემონტეთ, შემდეგ კი თანდათან შევძელით მთლიანად გარემონტება. რასაც აქ ხედავთ, რაც მოგწონთ და ლამაზია, ძირითადად ყველაფერი შოთიკოს ხელითაა გაკეთებული, ზოგიც – ჩემი შვილის. მე ავეჯის ყიდვაში ვერევი. მიყვარს ხელნაკეთი ნივთები.
ძალიან მიყვარს ჩემი სახლი. სამოგზაუროდ წასვლა დიდად არ მიყვარს, რადგან სახლში დაძინება მომწონს. ახლა ჩემი მეუღლე წასულია და არ მომწონს ეს, მინდა, აქ იყოს, დაცულად ვიგრძნობ თავს… ახლახან გასტროლზე გახლდით და არ მსიამოვნებდა ოჯახისა და სახლის, საქართველოს დატოვება. მიჭირს ჩემი ქვეყნიდან წასვლა. ასე იყო ადრეც და ეს წლებს არ მოუტანია. რანაირი კარგიც უნდა იყოს მოგზაურობა, სულ ვითვლი დღეებს ჩამოსვლამდე.
ავეჯი ახსენეთ და ძირითადად, დაძველებული ავეჯი დგას თქვენთან.
ვაკეთებთ ყველაფერს იქიდან გამომდინარე, რისი საშუალებაც გვაქვს. მაგალითად, დაბალი მრგვალი მაგიდა ოჯახიდან ვიყიდეთ, ზოგი რამ – მაღაზიაში, მაგრამ ძველი ავეჯის გაყიდვის ხარჯზე. ახლა უფრო მეტად ასეთი ნივთები მომწონს. სითბოა რაღაცნაირი. ყველა, ვინც შემოდის, შინაურულად გრძნობს თავს. აქ ვერავის დავახვედრებ ვერაფერს ძვირფასს და მოდურს. დავახვედრებ იმას, რაც შეიძლება, ადამიანმა ხელით და გულით გააკეთოს.