ლალი მოტიაშვილი აქვეყნებს ფოტოებსა და პოსტს, საიდანაც ირკვევა, რომ ქუჩის მათხოვრები, პატარა გოგონა და ბიჭი ერთი დღით შეიფარა, ამ დროს კი გოგონას დედამ, რომელიც შვილს ქუჩაში სამათხოვროდ უშვებს, პატრულს აცნობა, რომ მისი შვილი გაიტაცეს…
გთავაზობთ პოსტს უცვლელად:
ეს ბავშვები, 8 წლის გიგი და 9 წლის მარიამი, მაღაზიასთან მათხოვრობდნენ, ჩემმა ძმამ შენიშნა. რომ იქვე უფროსებიც ტრიალებდნენ, ერთმა ფულის გამოძალვა და ცემა დაუწყო პატარას… ჩაერია ჩემი ძმა და სახლში წამოიყვანა ეს ბავშვები… შეშინებულები, გაყინულები, ჭუჭყიანები (ჭუჭყი არ ჰქვია იმას, რაც ვნახე)… დავბანე, ვაჭამე, ჩავაცვი, გამოვკითხე ყველაფერი… ბიჭი ყოველ ღამით გამოდის ქუჩაში „მეგობრებთან“ და გამთენიისას ბრუნდება სახლში, მისი ნაშოვნი ფული „დამსაქმებელს“ უნაწილდება, გოგო კი ახალი გამოსულია „საქმეზე“ და მთლიან ფულს დედას აბარებს. ჰყავთ 3 წლის და, მამა არ იციან, სად არის… მთხოვეს, რომ სახლში არ დამებრუნებინა… მე კ,ი როგორც იუდაზე უარესი გამყიდველი, მოვკრიბე რაც ტანსაცმელი და საჭმელი შემეძლო მიმეცა მათთვის და გავუყენე სასაკლაოს გზას, როგორც ზვარაკები… ამ დროს „დედამ“ პატრულს აცნობა ბავშვების გატაცების თაობაზე… მთელმა განყოფილებამ იცის ამ ტრაგედიის შესახებ და მათი დამსახურებაა, რომ მე და ჩემი ძმა ბავშვების „გატაცების“გამო არ ვართ დაკავებულები… ეს ბავშვები, ჩვენი უმოქმედობით გამეტებული დღეს ანგელოზები, არიან ხვალინდელი კრიმინალები… და მე დღეს კანონით მეკრძალება ასეთი ბავშვების დაცვა, გათბობა, დაპურება და პატარა სიმშვიდის მინიჭება, რადგან ჰყავთ მეურვეები სერიოზული მაფიოზური კლანის სახით… ამ ბავშვებს აკონტროლებდა შორიახლოს მოტრიალე სამი დიდი ასაკის მამაკაცი და ერთი ქალი…
წარმოგიდგენიათ თქვენ, ამ ბავშვების ფსიქიკური მდგომარეობა 10 წლის შემდეგ? დღევანდელი ჩვენი უმოქმედობით და საღათას ძილით, ჩვენივე შვილებს ვუყალიბებთ მკვლელების და მოძალადეების საზოგადოებას… გიგის უყვარს ხატვა… დამიტოვა ნახატი საკუთარი ავტოგრაფით, ალბათ, იმისათვის, რომ როცა დავხედავ, ყოველთვის გავიხსენო, რა უმანკო და სუფთა ბავშვია დღეს, ხვალ კი როგორ ან როგორი იქნება, აინტერესებს ვინმეს????!!!!!!“
